Floor is een meisje, dat zich heel snel ontwikkelde. Als baby begon ze al snel haar hoofd op te tillen als zij op haar buik lag. Na een aantal maanden begon ze al door de kamer te rollen, wat al snel werd opgevolgd door tijgeren, kruipen en uiteindelijk lopen. Aan haar motoriek mankeerde niets! Totdat ze 2 jaar werd en wij, als ouders, het gevoel hadden dat haar spraak zich niet goed ontwikkelde. Floor brabbelde er vrolijk op los, maar meer dan brabbelen was het niet. Bij het consultatiebureau werden onze zorgen over haar spraak/articulatie weggewuifd, want ze zat helemaal op de goede lijn. Floor ging inmiddels naar de peuterspeelzaal en wij dachten dat ze dan wel haar spraak meer zou ontwikkelen, maar niets was minder waar. Vaak begrepen wij wel wat ze bedoelde, maar voor anderen was het erg moeilijk om haar te begrijpen. Floor trok zich niet terug qua vertellen en praten, maar steeds vaker zag je dat ze de moed op gaf om anderen duidelijk te maken wat ze bedoelde. Na een gesprek met de peuterspeelzaalleidster hebben wij een verwijzing aangevraagd bij de huisarts voor logopedie.
Een wereld ging voor haar open! Waar Floor als eerste mee aan de slag ging, was het uitspreken van de medeklinkers aan het eind van een woord (p, t, m, n). De ontwikkeling overtrof onze stoutste verwachtingen. Binnen no-time kon ze woorden uitspreken als pop, voet, haan en de naam van haar lievelingsknuffel was geen “babyaa” meer maar “babyaap”. Ook al volgden in het begin de succesjes elkaar snel op, we hadden nog een lange weg te gaan. De keelklanken (g, k) waar Floor heel veel moeite mee heeft gehad, frustreerden haar enorm tot boosheid en verdriet aan toe. En wat is het fijn dat toch iedere week Rowan met hetzelfde enthousiasme op een andere manier deze lastige klanken samen met onze dochter probeerde aan te pakken. De mondmotoriek van Floor werd steeds soepeler. En wat luistert het nauw waar je je tong houdt, wanneer je de “l” of de “n” wilt uitspreken. Wij werden ons er ook bewuster van hoe lastig de articulatie eigenlijk is. Floor is nooit met tegenzin naar logopedie gegaan. Thuis pakte ze vaak haar logopediemap erbij om met behulp van een door Rowan bedacht spelletje de letters/woorden te oefenen. Na 2,5 jaar logopedie is het inmiddels een heel dikke map geworden. En wat trots waren wij op haar dat ze ongeveer na een jaar logopedie aan een onbekende, zonder zichzelf te hoeven herhalen, duidelijk kon maken wat ze wilde weten. Floor is inmiddels een enthousiaste, vrolijke kleuter die onlangs haar logopedie heeft afgerond. Toch blijft het voor haar lastig om aan haar articulatie te denken als ze ergens te enthousiast over wilt vertellen. Dan moet ze even de rust pakken en nadenken wat ze wil zeggen en dan gaat het goed.
Heel veel dank zijn wij verschuldigd aan Rowan die Floor, zoals wij dat zeggen, zo goed heeft geleerd waar de lettertjes in haar mond zitten.